USA 2014 - 8 Augustus: New York - San Francisco

8 augustus
Oké, ik weet dat ik al 2 keer de blog ben begonnen met het feit dat we vroeg moesten opstaan, maar dit is ons record (tot nu toe...), dus ik zeg het nog maar eens: het deed pijn om vroeg te moeten opstaan. Ons vliegtuig vertrok namelijk om 7u19, dus we moesten om 4u (!) opstaan. Na een half ontbijt kleedden we ons snel aan, en pakten we de laatste dingen in onze zakken. Daarna reden we met de taxi naar de luchthaven, om daar in te checken en te wachten tot we mochten boarden. Het inchecken zelf was wel anders dan bij ons vorig vliegtuig: we moesten zelf onze etiketten scannen en alles regelen, en daarna pas mochten we naar de loketten om de bagage naar ons vliegtuig te laten brengen en onze paspoorten te laten scannen. Het boarden zelf verliep heel vlot, ondanks de verrassend lange lijn. Wie neemt er nu een vliegtuig voor 7u30 's ochtends?! Wij, en vele anderen dus...
Terwijl we zaten te wachten om te mogen boarden, hebben we nog slaates en een broodje gekocht: we hadden namelijk niet goed ontbeten, en op het vliegtuig zelf zouden we geen eten krijgen, terwijl het wel 6u vliegen is. Niels en papa hebben ook elk een t-shirt gekocht: papa één met NYFD (New York Fire Departement) en Niels één met CSI (Crime Scene Investigation). 
Toen we eindelijk op het vliegtuig zaten waren we blij verrast dat we toch tv-schermpjes hadden, want we hadden gehoord dat dit bij binnenlandse vluchten niet het geval was. Feest! Totdat we tot de ontdekking kwamen dat je moest betalen om naar de programma's te mogen kijken... Deed je dit niet, dan was er alleen maar reclame te zien. Maar dat was nog niet het ergste: om te voorkomen dat je je toch vooral niet zou kunnen bezig houden met het kijken van reclame, hadden ze zelfs de stemmen van de reclamen vervangen door een stom muziekje! Zo'n lieve luchtvaartmaatschappij, echt waar!
De vlucht zelf verliep voorspoedig, en na een luttele 6u landden we in San Fransisco. Hier was het nog maar 10u20, terwijl het voor ons gevoel al 13u20 was door het tijdsverschil. Hierdoor waren we heel erg hongerig, en moe! We kwamen pas om 12u aan met de taxi in ons hotel, en daar konden we weer onze zakken achterlaten, omdat de kamer nog niet klaar was. 
San Fransisco is echt een pak kouder dan NY en DC. Ik heb mijn joggingsbroek van op het vliegtuig heel de dag aan gehouden! Geen zicht, maar wel lekker warm... 
Om 12u waren we dus vrij om de stad te gaan verkennen. Omdat dit onze enige dag hier is, hadden we best een druk programma. Maar eerst het belangrijkste: ETEN! Als het stelletje hongerige wolven dat we zijn, vielen we de eerste de beste Subway binnen en bestelden een dagmenu. Deze bestond uit een half broodje, een drankje en een zakje chips. Alleen, de alfa en de puppies (papa, Niels en ik dus...)hadden nog niet genoeg, dus hebben we nog gezellig twee grote sandwiches bijbesteld, en deze dan gedeeld met heel het gezin. Nu zat onze buik echt méér dan vol!
De deur van het toilet van de Subway was trouwens gesloten. Je moest aan de kassa, die er vlak naast lag, de sleutel vragen. Zo voorkwamen ze dat vreemden gewoon binnen kwamen om naar het toilet te gaan. Maar dat wisten wij niet, dus toen we papa met een beker het toilet zagen binnengaan, begonnen we toch te twijfelen aan de kwaliteit van het toilet... Wat bleek? Aan de beker zat een touwtje vast met daaraan de sleutel. Maar dat wisten wij dus niet... 
Daarna wandelden we naar Fishersmen Wharf, het deel van SF dat aan het water ligt. Hier besloten we om fietsen te huren, om zo naar de Golden Gate Bridge te fietsen. De verhuurders waren echt SUPERopgewekt, echt niet normaal! Maar het werkte wel heel aanstekelijk! We vertrokken dus naar de brug, vol goede moed. Alleen is deze stad een beetje heel erg heuvelig, dus waren mama en ik geregeld aan het hijgen, terwijl dat papa en Niels daar toch net iets minder last van leken te hebben... Maar ja, zij mountainbiken, dus dat is valsspelen! 
Het zonnetje scheen, er waren een paar wolkjes aan de lucht, en er stond een fris briesje, maar daar lieten we ons humeur niet door bederven. We fietsten langs allemaal leuke fietspaadjes naar de brug, waar we een mooi zicht op de baai, de stad en Alcatraz hadden. We zijn maar tot 2/3 van de brug gegaan, dat was meer dan genoeg, want daarna wilden we nog een deel van de stad gaan verkennen. We hebben nog een beetje rondgefietst, tot we aan 'Inspiration Point' kwamen. Het plan was eigenlijk om naar het park te gaan, maar we besloten dat we dat uiteindelijk toch maar zouden laten vallen, we waren te moe. 
We keerden dus terug naar ons beginpunt via een andere route, waardoor we nog een ander deel van de stad zagen, namelijk het rijkere (en dus ook chiquere) deel. Hierin lag ook het Museum of Fine Arts. Dit gebouw was echt prachtig! Het lag aan een mooie, grote vijver en zag eruit als een oude Griekse tempel. Overal stonden zuilen, en het hoofdgebouw had een grote koepel. Deze koepel hadden we al van overal in de verte gezien, nu wisten we ook wat het eigenlijk was!
Nadat we de fietsen hadden teruggegeven (met de nodige high-fives en felicitaties van de nog altijd overenthousiaste verhuurders...), besloten we dat we wilden gaan eten, ookal was het nog maar 17u. Het restaurant dat we kozen was echt geweldig! Het eten was superlekker, en de bediening goed zot. Ze hebben de macarena en een soort van treindans gedanst! Iedereen was echt heel vrolijk, je werd er gewoon zelf blij van.
Daarna zijn we naar huis gegaan, en ondertussen ook de plaatselijk tram bekeken waarvoor San Fransisco ook zo bekend is. We wilden hem wel nemen, maar na het zien van de minstens 200 wachtenden, besloten we dat we toch wel veel gegeten hadden en best wat beweging konden gebruiken... We bekeken ook nog het weggetje dat 8 heel scherpe bochten maakt naar beneden, ook iets heel bekend hier in San Fransisco. 
Toen we terug in ons hotel waren, en geloof me, na die wandeling was al ons eten er al terug van, wilden Niels en ik nog gaan zwemmen. We moesten eerst nog even op onze bagage wachten, maar toen deze geleverd was, wilden we er direct in duiken! Wij gingen dus goedgemutst naar de zesde verdieping, om daar tot de ontdekking te komen dat het zwembad buiten lag. Maar ja, wij zijn echte waterratjes, wij zouden dat wel aan kunnen! Totdat we nog dichterbij kwamen, en het plakkaatje konden zien aan het hek, dat zei dat het zwembad, uitzonderlijk, vroeger gesloten was wegens onderhoud. Om te zeggen dat dat een anti-climax was, is een understatement! Maar ja, morgen hebben we ook een zwembad, dus dan zullen we de gemiste pret dubbel en dik inhalen! 
Maar nu gaan we slapen, anders gaan we nog dood van vermoeidheid. Tot morgen!
Eline