USA 2014 - 21 Augustus: Grand Canyon

Vanochtend zijn we weer lekker vroeg opgestaan en na ons ontbijt (ik had een muntthee die exact naar de pasta van de orthodont smaakt...) vertrokken we naar de Grand Canyon. Gisteren hadden we al gezien dat de weg die we moesten nemen afgesloten was door een aardverschuiving in februari 2013, dus moesten we een alternatieve route vinden. Deze vonden we heel makkelijk, en het bleek zelfs korter te zijn! 
Onderweg stopten we nog aan verschillende viewpoints, en bij één daarvan stonden er Navajo's, die zelfgemaakte juwelen verkochten. Het pad leidde ons naar een uitzichtpunt over de Kleine Colorado. We stonden er heel hoog boven, en hadden er dus een spectaculair zicht op, alhoewel het water heel erg laag stond. Aan het begin van het pad stond een bord dat ons waarschuwde voor schorpioenen, ratelslangen, honderdpoten, hagedissen en nog enkele andere toffe beesten.
Daarna reden we weer verder, tot we rond het middaguur bij de Grand Canyon aankwamen. We reden eerst naar Desert Viewpoint. Dit punt is bekend vanwege de toren die hier staat. Deze lijkt oud en authentiek, maar eigenlijk is het een stalen constructie waar er natuurstenen zijn opgeplakt. De binnenkant van de toren is versierd met tekeningen die in de hele canyon teruggevonden kunnen worden, als een soort ode aan de oude volkeren die ooit in de canyon geleefd hebben of er ooit doorgetrokken zijn. Het was echt een mooie kennismaking met de canyon. De Grand Canyon is trouwens supergroot, echt nog anders dan de canyons die we tot nu toe gezien hebben. Overal zijn er bergtoppen en heuvels, en er zijn zoveel verschillende lagen steen op elkaar gestapeld, dat het soms net grote hopen gekleurd zand op mekaar zijn!
Daarna reden we over een weg langs allemaal verschillende viewpoints, maar omdat deze steeds op hetzelfde deel uitkeken, waren we dat na een tijdje een beetje beu; of zoals iemand zei: 'Same sh*t, different angle.'. Het werd ondertussen ook al bewolkt, maar dat zorgde ervoor dat de temperatuur draagbaar was. We aten ook elk 2 pistoletjes, maar daar hadden we niet genoeg mee, dus kochten we nog wraps in een winkel. Daardoor verspilden we wel tijd, en toen we eindelijk wilden beginnen wandelen, begon de lucht er al heel dreigend uit te zien, zo dreigend zelfs dat we besloten om onze regenjassen in een rugzak mee te nemen. 
De wandeling zelf liep langs de rand van de canyon over geasfalteerde baantjes, en leidde je naar allemaal verschillende viewpoints. Er reed ook een bus tussen deze punten, dus je kon bijvoorbeeld een stuk overslaan en de bus nemen naar het volgende punt. We trokken dus naar het eerste viewpoint, maar halverwege begon het al te regenen. Totaal niet ontmoedigd trokken we gewoon onze jassen aan en liepen we verder, maar het begon steeds harder te regenen. 
Toen we aan het eerste punt kwamen, liepen papa, Niels en ik naar beneden om aan de balustrade naar de canyon te kijken, maar halverwege de trap riep mama ons terug. Er was namelijk juist een bus gestopt, en de chauffeur had haar verteld dat er geen bussen zouden zijn verderop, door het slechte weer. We liepen dus snel terug naar boven om met deze bus terug te gaan, maar we waren te laat: ze vertrok juist voor onze neus.
We besloten dus terug te keren, maar het begon ondertussen echt te slagregenen. De wind en de regen namen toe in snel- en hoeveelheid, en dit maakte het pad ook extreem glad, waardoor het moeilijk en gevaarlijk was om te lopen. Het bleef niet bij regenen alleen, het donderde en bliksemde ook al. Toen we weer aan ons beginpunt kwamen, schuilden we aan het bushokje, samen met vele anderen. Sommigen waren duidelijk beter voorbereid op het slechte weer dan anderen; de één had net zoals wij regenjassen aan, anderen zaten te bibberen in hun topjes en T-shirts. Na een tijdje waren we het echter beu, en liepen we terug naar de auto, die toch nog wel een eindje verderop stond. Toen we daar aankwamen, vonden we het tijd om naar ons hotel te gaan en in te checken. 
Dit kon, ondanks het feit dat het 15u10 was, en je eigenlijk pas kon inchecken vanaf 16u. Maar hé, ons hoor je niet klagen! We trokken dus droge, warme kleren aan en reden naar de IMax. Daar zagen we een film over de ontdekking van de Grand Canyon, die echt super was! Een echte aanrader bij slecht weer, en eigenlijk ook wel bij goed weer. We adopteerden ook nog een condor, door een knuffel te kopen en een formulier in te vullen (hij heet Bert, met een korte "e") en daarna gingen we naar een cowboyrestaurant. De bediening was niet zo heel goed, maar het eten kwam snel, dus dat was wel in orde. 
Toen we terug in ons hotel waren, wilden Niels en ik het zwembad uittesten, dus kleden we ons snel om en volgden de pijlen. Toen we er aan kwamen, bleek het zwembad teleurstellend klein (en koud!) te zijn. Dus wou Niels, die nekpijn had van gisteren te tuben, eerst in de hottub. Ik verveelde me echter, en er waren kinderen bezig met een bal, dus ik overtuigde Niels om de warmte te verlaten. Nadat ik in mijn beste Frans had gevraagd of we mee mochten doen, speelden we nog een kwartier zotteke, waarna de drie zussen die de bal hadden meegebracht terug naar hun kamer moesten. Er bleef nog een ander gezin over, met een jongen van 15 en een meisje van 7, die in de hottub bij hun mama kropen. Wij gingen er ook gezellig bij, en ik praatte nog een hele tijd met de mama, tot zij de papa moesten gaan ophalen en er dus uit moesten. We praten nog even met een man uit Eiffel, waarna wij ook naar onze kamer teruggingen.
Morgen gaan we onze laatste zonsopgang van deze reis meemaken, dus gaan we op een redelijk uur gaan slapen.
Slaapwel, en voor jullie waarschijnlijk goeiemorgen!
Eline