USA 2014 - 3 Augustus: Washington DC

Vandaag hebben we na een lekker ontbijt op onze kamer en een douche, een wandeling gemaakt langs alle ambassades, zoals die van Nederland, Costa Rica, Engeland (een enorm gebouw dat zich ver uitstrekte), Rusland (een groot blok, even groot als de Engelse ambassade, dat zich dreigend oprichtte achter hoge witte hekkens) en natuurlijke de Belgische ambassade (een lelijk gebouw, maar wel groter dan veel andere ambassades,  dus we mogen toch nog trots zijn ;) ). 
Na deze lange wandeling kwamen we uit aan de kathedraal. Dit gebouw is gedurende 83 jaar gebouwd, met alleen maar giften van het volk, net zoals de Sagrada Familia en is de zesde grootste kathedraal ter wereld. Het is nog maar af van in 1990, maar men moet er nu al weer aan werken, door een aardbeving in 2011. De kathedraal zelf leek wel oud en verweerd, wat vreemd is gezien de echte leeftijd van het gebouw, maar de glasramen waren prachtig, met heel intense kleuren. Er was juist een viering gedaan toen we daar waren, en het viel me op dat iedereen echt mooi aangekleed was, en dat iedereen ook met iedereen praatte. 
Daarna zijn we, nog altijd te voet, op weg gegaan naar Georgetown (we zijn gestart bij huisnummer 3040 van Wisconsin Avenue, en we hebben tot nr 200 gewandeld) , een deel van Washington dat heel hip en toch ouderwets is, met veel winkels (zoals Abercrombie and Fitch) en hippe bistro's in oude gebouwen, met schattige huisjes met voortuintjes. Daar hebben we ook een heerlijk paella gegeten, vers bereid in een Spaans restaurantje. 
Daarna zijn we met de circulator (een bus) naar Union Station gegaan, een mooi station in Washington, waaruit we morgen ook zullen vertrekken naar New York. Het is een mooi voorbeeld van art déco, en het was eigenlijk nog heel moeilijk om de sporen te vinden! Eerst kom je namelijk langs allemaal winkels, zoals Victoria's Secrets, en souvenirsstandjes, en dan kom je aan loketten waar je je grote bagage moet inchecken, iets wat we ook niet gewoon zijn in België, en bleek dat de sporen zelf achter gesloten deuren liggen waarvoor een soort van wachtplaats is. 
Daarna zijn we, terug te voet, naar het Capitool geweest. Helaas hebben we geen excentrieke figuren gezien zoals in de Hongerspelen, maar het was toch een heel indrukwekkend gebouw. Indrukwekkender dan het Witte Huis eigenlijk, iets dat ik niet verwacht had. 
Daarna zijn we nog eens naar het Smithsonian gegaan, daar niet ver vandaan, maar deze keer zijn we nog naar het Kunstmuseum gegaan. Na een uur samen rond te lopen was papa het beu en zei hij dat hij weg wou. Ik wou graag nog verder kijken, en uiteindelijk spraken we een half uur later af aan de inkom. Niels heeft daarop besloten dat hij genoeg kunst had gezien en heeft zich een halfuurtje bezig gehouden, mama en papa hebben nog de impressionisten bezocht en ik heb verder gekeken naar Amerikaanse kunst uit de 19e en 20e eeuw en werken van een kunstenaar die zo levensecht schilderde, dat ik eerst dacht dat ik naar foto's keek!
Na het kunstmuseum zijn we nogmaals naar het Air and Spacemuseum gegaan, deze keer met enkel het doel om de flight simulatoren eens uit te testen. Gisteren waren de rijen namelijk te lang, dus leek het ons beter om de volgende dag, vandaag dus, later op de avond terug te keren. De rijen waren vandaag inderdaad korter, en na kwartiertje wachten konden we al beginnen. Je moet, als je met twee bent, één iemand aanduiden die piloot is, en de ander is dan de schutter. Niels was (natuurlijk ;) ) de piloot en ik was de schutter. Wij kregen simulator 1 (van de 10) toegewezen. Eerst moest je buiten de simulator oefenen op een gewoon schermpje, en daarna mochten we in de echte simulator. We moesten onszelf stevig ingespen, waarom, dat werd al snel duidelijk. De simulator volgde al de stuurbewegingen van de piloot, dus ook als Niels ons ondersteboven liet hangen. Wat zo'n driekwart van de tijd was... Uiteindelijk hebben we drie 'targets' in evenveel minuten neergeknald, dus zo slecht hebben we het niet gedaan. 
Na deze leuke afsluiter besloten we om naar ons hotel terug te wandelen en daar op onze kamer te eten. Deze wandeling bleek uiteindelijk net iets langer dan verwacht, maar na anderhalfuur waren we (eindelijk) terug in ons hotel. Waar we nu dus nog altijd zijn... :D
Groetjes uit Washington!!
Eline