USA 2014 - 17 Augustus: Canyon Lands & Dead Horse Point

Het schijnt dat de zonsopgang in Canyonlands bij de Mesa Arch fenomenaal is, maar ja, kiezen tussen een zonsopgang en een lekker ontbijt is echt wel een dilemma. Uiteindelijk kozen we ervoor om tegen 5u30 op te staan, om 6u te gaan ontbijten en om 6u30 te vertrekken zodat we nog bij Mesa Arch zouden zijn voor het gouden uurtje met het zachte licht (zoals fotografen zeggen) voorbij is. Zo gezegd, zo gedaan. Tegen 7u30 waren we in Canyonlands National Park bij de bekende Mesa Arch. Doordat de zon al op was, waren de mensen die voor de zonsopgang waren gekomen net vertrokken en hadden we de plaats voor ons alleen. De arch wordt 's morgens van onderen belicht door de zon. Hoogstwaarschijnlijk hebben we de mooiste en zachtste belichting al gemist maar toch was het nog heel mooi. Doorheen de arch kijk je uit op het lager gelegen dal. Hierdoor is deze boog eigenlijk mooier dan al diegene die de in Arches gezien hebben gisteren. We hebben nadien nog de Grand Overview Trail gedaan van 3 km, een heel eenvoudige trail in vergelijking met onze perikelen van gisteren. Hij eindigt met een prachtig zicht op de weidse omgeving. Voor mij is Canyonlands een adembenemende weidsheid met een oorverdovende stilte. Tenminste, als Niels eens even kan zwijgen. Nadien hebben we nog alle uitkijkpunten gedaan die we passeerden. Op een bepaald moment kwam er een ranger aan die aan een man vroeg wat hij ervan dacht. Deze stoere biker antwoordde: "it's a panoramic erosional magnificence." 

Na Canyonlands zijn we naar "Dead Horse Point State Park" geweest. Hiervoor telde onze pas van America the beautiful niet, die telt alleen voor de nationale parken. We zijn naar Dead Horse Point Outlook geweest waar de Coloradorivier een draai maakt, 800 meter lager dan ons uitzichtpunt, met een prachtig uitzicht als resultaat. Hier werden vroeger wilde mustangs samengedreven, de beste werden geselecteerd en de rest werd weer vrij gelaten. Op een bepaald moment heeft men echter eens vergeten om de rest weer vrij te laten, en zijn deze paarden gestorven van de dorst.
Ondertussen was het middag en steeg de temperatuur al goed. We zijn daarna terug gereden naar ons hotel en hebben daar onze picknick opgegeten, waarna we het zwembad opgezocht hebben. Aangezien er bijna niemand was, heb ik meegespeeld met de kinderen. Ondertussen leverde Stefaan een gevecht met deze computer die er niet veel zin meer in had. Nu zit in hier in de schaduw aan het zwembad te schrijven terwijl Stefaan, Niels en Eline met veel andere kinderen aan het spelen zijn met een rugbybal in het zwembad. Beetje bij beetje kwamen er anderen vragen of ze ook mochten meedoen en nu is iedereen samen aan het spelen.Wonder boven wonder zijn het bijna allemaal Belgen,weliswaar allemaal franstalig. Dit is de eerste keer dat we eens een vrije namiddag hebben zonder nog iets te bezoeken. Het doet wel eens deugd. We zijn nu voor 3 nachten in Moab, morgen trekken we naar Monument Valley en wordt het weer drukker. Eline en Niels hebben 's morgens meestal niet veel zin om op te staan, (om 5u30 valt het voor mij ook niet mee), maar eens we op onze bestemming zijn (zoals deze morgen bij Mesa Arch) geven ze beiden toe dat het echt wel de moeite was om daarvoor vroeg op te staan en horen we geen klachten meer. Straks gaan we nog uit eten in Moab en dan zit ons verblijf hier er ook weer op. Het was leuk om eens 3 nachten in hetzelfde hotel te logeren (waar dat het ontbijt dan ook eens inbegrepen en zeer uitgebreid is).  Zo moet je niet constant je koffer weer pakken en zorgen dat je op tijd uitcheckt of incheckt. We zijn vandaag aan onze laatste week begonnen. Op de duur verlies je elk gevoel van datum en dag. Vaak moeten we elkaar vragen welke dag we nu weer zijn. Maar we amuseren ons nog steeds, en zijn nog steeds verwonderd van de nieuwe landschappen die we ontdekken. Op naar het volgende dus.
Ann.