USA 2014 - 13 Augustus: Las Vegas naar Zion National Park

13 augustus 
Amerika is echt een vliegtuigparadijs voor papa en Niels. Gisteren zagen ze bij de zonsopgang een F117, die daar toevallig rondvloog voor een fotoshoot. Natuurlijk waren ze superblij, want dit vliegtuig vliegt normaal gezien niet meer, en om dat dan nu zomaar te zien... Dat ze superblij waren is eigenlijk nog een understatement. Vandaag zagen we nog een F22, waar natuurlijk ook weer prompt een foto werd van getrokken. Ze waren eerst nog aan het twijfelen of het nu een F22 of een F35 was, maar de foto's bewezen dat het het eerste was.
Vandaag hebben we de dag gestart met een lekker ontbijtje in de kamer van mama en papa. Gisteren hadden mama en papa pistolets, druiven, appels, sinaasappelsap, vlees en nog meer gekocht in een Walmart, en dat aten we nu gretig op. Het is eigenlijk wel grappig: mama en Niels eten allebei het liefste cornflakes, papa en ik eten dat echt niet graag en eten dus brood. 
Rond 10u waren Niels en ik klaar met eten en inpakken, dus mochten we nog eens naar het zwembad. We hadden daar gisteren een klein mousse balletje gekocht in de zwembadwinkel, en daar gooiden we nu weer mee naar elkaar. Het zwembad bestaat eigenlijk uit een grote vorm, die dan in vier zwembaden is verdeeld. Tussen en naast de verschillende zwembaden is er plaats voor ligstoelen. In één van de zwembaden, het grootste, zijn in het midden nog kleine verhoogjes waar je gewoon op kan zitten. Ze worden waarschijnlijk nog het meeste gebruikt om naar anderen te kijken, want dat merk je echt wel. Het is gewoon één grote vleeskeuring, en niet eens zo'n subtiele... Er is ook nog een ander zwembad, maar dat is alleen voor de 'VIP's'. Vanochtend waren maar twee van de gewone zwembaden open, en er was ook veel minder volk dan gisteravond. Waarschijnlijk lagen de meesten nog in hun bed te bekomen van het gokken van gisteravond, of van het dansen. Las Vegas is echt een bruisende stad, je hebt gewoonweg ogen te kort!
We waren terug op onze kamer om 10u50, want we moesten uitchecken voor 11u. Bij mama en papa lukte dat gewoon via de tv, maar bij ons lukte dit niet. We moesten dus nog helemaal naar de balie voordat we weg konden. Deze was, lekker gemakkelijk (note the sarcasm) aan de andere kant van het casino dan de parking. Zoals mama al zei, alles om hun klanten aan het gokken te krijgen. Het ergst van al was dat, toen we eindelijk aan de balie stonden aan te schuiven, bleek dat we dit niet eens moesten doen. We moesten niets meer betalen, en de sleutels (eigenlijk badges) mochten we houden als souvenir. Het zou toch leuk geweest zijn als iemand ons dat eerder had gezegd... 
Nu ja, we geraakten er dus uit, en vertrokken naar onze volgende bestemming. We reden door de voorstad, en alle huizen in een wijk zien er echt exact hetzelfde uit. Ertussen lopen heel erg dunne straten, die in schril contrast staan met de gigantische vijfvaksbaan waar wij op reden om de stad uit te gaan. Het is niet zo dat alle wijken armoedig waren, of de huisjes heel erg klein, dat hing echt af van wijk tot wijk.
Toen we ook daaruit waren, bestond het landschap uit bergen en heuvels begroeid met groen en geel, stug gras. Eerst reden we naar Lake Mead, een kunstmatig aangelegd meer. Het was daar 35° C, maar we vonden een picknicktafel onder een witmetalen afdak. We vreesden dat het daar nog warmer zou zijn door het metaal, maar de schaduw en de wind maakten het draaglijk. We waren eerder al gestopt aan een Subway, en nu aten we onze sandwiches op, samen met druiven en water. Het was echt lekker, en onze humeurmeter ging weer de hoogte in. 
Daarna reden we door naar de Valley of Fire, waar versteende bomen staan. De bergen veranderden langzaam van kleur: hoe dichter we bij de Valley kwamen, hoe roder ze werden. Er waren minder losse stenen (de heuvels bij Vegas leken soms op stortbergen door al die losse stenen) maar de vegetatie bleef hetzelfde: stug gras in verschillende kleuren. Na de 'inkom' zagen we 'the Elephant Rock', en inderdaad, de rots leek echt op een olifant. Toch grappig hoe zo'n dingen toevallig ontstaan in de natuur!  In de vallei zochten we dan naar die versteende bomen, maar toen we ze eindelijk vonden, waren we toch wel teleurgesteld. Wij hadden gedacht dat het echt bomen zouden zijn, dus met een stam en takken, die dan versteend waren. Dit was echter niet het geval. Het waren gewoon versteende houtstammen, die achter een afrastering op de grond lagen. Na deze teleurstelling reden we door, en stopten we nog even aan rotsen die op bijenkorven leken. Dat was dan weer wel cool, maar ik vond de olifant nog altijd het leukste! 
Daarna reden we weer verder naar onze eindbestemming, Springdale in Zion National Park.  Het landschap nam weer zijn gewone bruine kleur aan, met allemaal tussentinten, en de heuvels waren geel van de kleine steentjes en begroeid met taaie, groene struikjes en joshuatrees, totdat we dicht bij onze bestemming kwamen. De bergen werden heel hoekig, moet een superafgeplatte top. Het was net alsof iemand een hoge verdedigingsmuur op de toppen van de bergketens had gebouwd. De bergketens zelf waren opgebouwd uit allemaal lagen van verschillend gesteente, die je duidelijk kon onderscheiden door de kleurverschillen. 
Op 25km van onze bestemming zagen we ook een nagebouwd cowboydorpje. Er stond een huifkar, het was omwald met hout en er hingen een paar vlaggen, waaronder zelfs om één of andere reden een Belgische!
Wat verder zagen we ook een weide met paarden, een bordje dat wilde dieren regelmatig de weg oversteken de volgende 11 mijl. 
Het is hier ook een mengeling tussen woestijn en veel groen. Aan de ene kant heb je de bergen en de heuvels met woestijngras, aan de andere kant heb je hier superveel loofbomen, groen gras en zelfs maïsvelden. Het is een vreemde combinatie, maar het doet deugd om nog eens zo'n mooi groen te zien. We zien ook weer echte ranches, met witte hekjes. De boerderijen zien eruit als playmobilboerderijen en de huisjes zijn net poppenhuizen. Het is echt heel mooi! We zien zelfs een boomgaard, een winkel vol mineralen en edelstenen. Hier is het 82° F, dat is niks vergeleken met 101° F! 
We zijn gaan eten in een restaurantje op 5min wandelen van hier. Het was echt heel lekker, en de bediening was zo snel, dat we na 45min al weer buiten stonden. Het verblijf zelf is echt prachtig! Er zijn heel veel bloemen, en die trekken kolibries aan. Er is een groot zwembad en een jacuzzi met superheet water. Na het eten zijn Niels en ik nog gaan zwemmen, en nu maken we ons klaar voor morgen. 
Tot morgen (als we wifi hebben...)!
Eline