USA 2014 - 12 Augustus: Death Valley naar Las Vegas

12 augustus
We zijn om 5u opgestaan om de zonsopgang te bewonderen aan Zabriskie Point. (We hebben gistermorgen nog enkele foto's ervan gepost op de blog.) De zon ging op om 6u maar je moet er eerder zijn om de verschillende lichtinvallen te kunnen zien. Aangezien we nadien terug naar het hotel zouden gaan, hadden we Eline en Niels gezegd dat als ze te moe waren, ze niet mee hoefden te gaan. Maar uiteindelijk zijn ze beiden meegegaan. We waren trouwens niet de enige die dit idee hadden gehad. Tegen 6u stond er meer dan 20 man. Waar de zon moest opkomen hingen er zwarte wolken en zagen we bliksems. Toch was de natuur rond ons prachtig door de steeds veranderende lichtschakeringen. Op een bepaald moment begon het bij ons te regenen. Regen in een woestijn dus en niet zomaar een paar druppels. Je werd er goed nat van. Iedereen spurtte naar zijn auto. Na 5 minuten was het echter gedaan  (Stefaan en Eline waren de enige die niet gaan schuilen zijn) en hebben we de zon wel zien opkomen. Maar het mooiste licht heb je dus voor de zon boven de bergen komt. Het licht is veel zachter en geeft roze schakeringen aan de bergen. Moeilijk te beschrijven. Je zou het moeten gezien hebben. Daarna zijn we terug naar het hotel geweest om in te laden en wat te eten. Dan zijn we naar het laagste punt in Death Valley gereden, Badwater. Het ligt 86m onder de zeespiegel. Het is eigenlijk een zoutvlakte. Het noemt zo omdat de eerste die het ontdekte er zijn lastdier wou laten drinken maar het dier wou niet. Daardoor dacht die man dat het water slecht was, maar eigenlijk was het alleen heel zout. Nu stond er geen water en zag het eruit als een grote schaatsbaan, wit van het zout. We zijn ook naar Devil's golf course geweest. Het ziet eruit als een pas omgeploegd veld maar bovenaan de grote kluiten is een laag zoutkristallen. Imposant. Normaal gezien moet je het geluid van ploppende zoutkristallen horen, maar dat hoorden we niet. Waarschijnlijk lijkt het geluid op dat van iemand die tegen golfballen slaat, maar dat weten we dus niet zeker. Via "Artists drive", een slingerend wegje langs bergen die groene en rode kleuren hebben, zijn we nog naar "Dante's view" gereden, een bergtop vanwaar je zowel het laagste(Badwater) als het hoogste punt van Death valley kunt zien. Hier was de temperatuur veel draaglijker, doordat we hoger zaten. We hebben dan maar direct besloten om er te picknicken ook al was het nog vroeg. Maar met temperaturen rond 40° heb je niet veel zin om elders uit te stappen en gezellig te eten. Nu was het zeker 10 graden frisser. Na Dante's view zijn we richting Las Vegas gereden. Daar kwamen we rond 15u30 aan. Stefaan heeft Niels en mij afgezet aan het hotel en is de auto gaan parkeren met Eline. Wij zaten dus voor het hotel met alle bagage rond ons. Maar omdat ze zo lang weg zaten, hebben Niels en ik besloten om al te gaan inchecken. We waren net muilezels, elk met 2 grote zakken, nog een rugzak, nog een handtas of cameratas en nog een koeltas en sporttas. Beneden had je de North Check in, boven de Hotel Registration. We wisten al niet waar we naartoe moesten. Met al onze bagage besloten we beneden te proberen. Na een tijd aanschuiven kon ik eindelijk inchecken en gelukkig kwam Stefaan er toen ook aan. Hij en Eline hadden ons boven gezocht. Eline stond daar aan te schuiven. Zij kwamen van heel de andere kant en hadden het hotel en het casino al moeten doorkruisen om bij ons te geraken. Een hotel in Las Vegas kan je met geen enkel ander hotel vergelijken. En we hebben er op deze reis toch al een aantal gehad. Je verdwaalt er gewoon in. Ze zorgen ervoor dat je door het casino moet om naar de kamers te kunnen geraken. Je moet dus de liften gaan zoeken en het is niet eens gelijk welke lift je neemt. Wij sliepen in hotel Luxor, dat is dus een piramide. Onze lift gaat daardoor ook schuin omhoog en bedient enkel de verdiepingen 1 en 2 en van 16 tot 21. Voor het eerst deze reis hebben we 2 kamers. Tot grote vreugde van de kinderen heeft elke kamer 2 dubbele bedden zodat ze eens niet in hetzelfde bed moeten slapen. Rond 17u zijn we nog snel naar het zwembad geweest voor een half uurtje. Doordat het volledig bewolkt was, was de temperatuur draaglijk. Na een douche zijn we een restaurant gaan zoeken. In het hotel zijn er 15 restaurants. Je moet ze alleen zien te vinden. We hebben een buffetrestaurant gekozen waar we voor 22$ per man onze buikjes meer dan vol konden eten. Amaai, zo'n buffet heb ik nog nooit gezien. In het midden waren het koude buffetten, aan de zijkant warme. Maar daar had je dan nog de keuze tussen Mexicaans, Italiaans, Koreaans, Chinees, Amerikaans en ik vergeet er wellicht nog enkele. En dan heb ik het dessertbuffet nog niet vermeld. Taarten, ijsjes, chocomousse, flan caramel, panna cotta, cakes. Echt te veel om op te noemen en helaas ook te veel om van alles te kunnen proeven. Al zijn we allemaal 3 keer naar het hoofdbuffet geweest en nog eens naar het dessertbuffet, we hebben niet van alles kunnen eten. Tegen 19u30 waren we klaar voor de Strip. Da's de grote straat langs waar alle bekende hotels liggen. Zoals vermeld heeft ons hotel de vorm van een piramide, naast ons is Excalibur, een sprookjeskasteel. Dan heb je nog New York waar ze de Empire State Building en de Chryslerbuilding hebben nagemaakt en het vrijheidsbeeld en waar je zelf een volledige roetsjbaan hebt. Ongelooflijk. Bij het" Venetian" varen enkele gondels voor het hotel. Bij "Paris" hebben ze de Eiffeltoren nagemaakt. Bij het "Bellagio" is er ieder kwartier een show van dansende fonteinen op muziek. Iets verder is een vulkaanuitbarsting met veel vuur. Spijtig genoeg is er bij "Treasure Island" geen zeeslag meer te zien. Je kijkt je ogen uit. Qua drukte moest het niet onderdoen voor New York. Vegas zal ook wel een stad zijn 'that never sleeps". Voor we op pad gingen, had Stefaan bekeken dat de Strip toch wel 3 km lang is, dus een wandeling van 6 km. We hadden wel niet verwacht dat we er 4 uur over zouden doen om terug aan ons hotel te geraken. Met verhitte voeten zijn we terug op onze kamers toegekomen. Het is dus een heel lange dag geweest. Te laat om dan nog iets te beginnen schrijven, vandaar dat er gisteren niets op de blog is verschenen. Vandaag (nu is het woensdag 8u) mogen we eens uitslapen. Wat mij dus maar tot 7u is gelukt, maar ja, 7 uur aan één stuk door kunnen slapen, is ook niet slecht. Niels noemde "Las Vegas" gisteren "Fake Vegas" en da's ook wel een goede beschrijving. Overal glitter en glammer, maar niets echt.  En in ieder hotel die immense casino's. Maar als je de mensen bekijkt die er zitten, is het eigenlijk een trieste bedoening. Meestal zijn het mensen die alleen zijn en al wat ouder dan wij. En als je dan bedenkt dat ze er gewoon hun geld zitten op te doen, is het geen vrolijk beeld. Ik heb er ook niemand horen juichen, dus waarschijnlijk wonnen ze ook niet. Op een groot reclamebord in de straat stond dat 'the first 200$ is on us', een hotel dat reclame maakte dat je dus 200$ kreeg om te gokken. De rest moest je zelf betalen. Het geeft een idee van wat er uitgegeven wordt. Ik wil niet weten hoeveel mensen er gisteren al hun geld erdoor gejaagd hebben. Wij hebben het onze besteed aan lekker eten en dat was veel leuker. (Tja, vermagerd zullen we wel niet zijn na deze reis.)
Ann