Andalusië 2015 - 11 april 2015 - van Cordoba naar Sevilla

Vandaag vertrokken we uit Cordoba richting Sevilla. Onderweg besluiten we langs Carmona te gaan. Het wordt voorgesteld als een Middeleeuws stadje, met nauwe straatjes. Die zijn er inderdaad volop. Al gauw zijn we ons gevoel voor richting volledig kwijt en dwalen we dus maar straatje in  en straatje uit. Het voordeel van de weg niet te kennen is dat je hem eigenlijk ook niet kunt kwijt geraken. Bij een kerkje zien we dat er een huwelijksmis is. En volk dat er is. Als dat allemaal familie is, dan is dat een enorm grote familie. In tegenstelling tot bij ons zijn ze hier enorm opgekleed voor een trouw. De vrouwen dragen allemaal schoenen met heel hoge hakken en er ligt bij iedereen zeker een cm schmink op. En ze dragen echte cocktailjurken of zelfs lange jurken. Het is de moeite waard om ze een tijdje te bekijken. Ze komen ook allemaal naar de mis. Maar je moet niet denken dat het is omdat ze allemaal zo katholiek zijn. Tijdens de mis is het een komen en gaan. Ze komen binnen, zien iemand die ze kennen en gaan die kussen en er wat mee praten. Als ze zin hebben in een sigaretje, gaan ze gewoon weer buiten de kerk wat gaan roken. Daarna gaan ze weer naar binnen. En ondertussen gaat de mis verder. Het is eigenlijk een grappig gezicht zoals het eraan toegaat. Ik moet toegeven dat het wel kleurrijk is en mooi om te zien hoe iedereen zich heeft opgedoft. De kleinste kinderen dragen zo van die gehaakte of kanten mutsjes. Tja, de mode voor kinderen loopt precies een paar decennia achter die van ons. Nadat we eindelijk de weg teruggevonden hebben naar het centrum zijn we iets gaan eten in "La crêperie". Het is een française van Bretagne die ons bedient. We krijgen een pannenkoek à la moussaka. En het smaakt nog goed ook. 
Nadien gaan we door naar Sevilla. We vinden met gemak het hotel. Gelukkig maar, want daar vreesde ik een beetje voor.
Na eerst het zwembad verkend te hebben en even in de zon gezeten te hebben kunnen we er weer tegen. Een zwembad op het dak van het hotel, het is een luxe. Tof voor de kinderen.  's Avonds trekken we erop uit voor onze eerste verkenning. We zijn nog  maar een minuut onderweg als Eline en Niels al denken dat ze bij de kapper een leerkracht van hen zien zitten. Dat zou pas echt onverwacht zijn. We lopen verder tot aan de Plaza Mayor met een overkapping in hout. Ze noemen het "het plein met de paraplu's", maar de Sevillianen noemen het " het plein met de champignons". Opeens worden Eline en Niels aangesproken door iemand. Het was inderdaad een leerkracht die ze bij de kapper hadden zien zitten. We nemen een foto van hen drieën tesamen. Wel grappig, we zijn hier nog maar pas en we zien al iemand die we kennen. We lopen langs het water naar de wijk Triana. Daar gaan we iets eten. We bestellen tapa's en vis, maar het is weer gefriteerd en dat zijn we nu wel beu. We besluiten dat het de laatste keer is dat we dit gaan eten. Morgen zoeken we in de Michelin waar we lekker kunnen eten. In het restaurant hangen foto's van Manolete, een heel bekende toreador die in Cordoba zelfs een standbeeld had en die stierf in 1947 toen hij 30 was. Nu zien we dat het bij een stierengevecht is dat hij is omgekomen.
We zijn blij als we terug bij het hotel zijn toegekomen, want het was toch wel een eindje wandelen. Sevilla is een stuk groter dan Granada en Cordoba.

Ann