Andalusië 2015 - 14 april 2015 - Sevilla

Vanochtend zijn we weer op een redelijk vroeg uur moeten opstaan. Halfnegen, ik snap niet dat het legaal is... Just kidding, het was leuk om weer eens uit te slapen. Na alweer een heerlijk uitgebreid ontbijt, trokken we goedgemutst de stad weer in. Het beloofde warm te worden, dus ik droeg een rokje en mama had een short aan. We zagen er op en top toeristen uit, maar ja, dat zijn we ten slotte ook.
De eerste stop was het Alcazar en zijn tuinen. Dit is de verdedigingsburcht en heersplaats van de plaatselijke vorsten, en deze in Sevilla is geïnspireerd op het Alahmbra van Granada, dus dat beloofde! Binnen was prachtig, al liet de restauratie toch wel te wensen over. De bogen waren heel mooi, net zoals de reliëfen, maar toen begonnen we eens op de moziëken te letten... Papa wees er ons op dat er een fout zat in één van de afbeeldingen, en toen we daarna erop begonnen te letten, zagen we overal fouten. Sommige tegels waren een slag gedraaid, waardoor de tekening niet meer klopte, andere waren gewoon helemaal fout geplaatst, en nog andere waren precies in een bak samengesmeten en dan random op de muur gelijmd. Het was bijna hilarisch, maar ook heel vreemd: de restauratie moet ongetwijfeld heel veel hebben gekost, en om het dan zo te verpesten... Maar kennelijk waren wij de enigen die erop letten, want toen we één van de restaurateurs op wezen, viel deze compleet uit de lucht. Tja...
De tuinen van het Alcazar waren immens en ook heel indrukwekkend, al moet gezegd worden dat de tuinen van het Alahmbra mooier waren door hun bloemenpracht. Toch konden we er een uur in verdwalen, en de schaduw deed deugd. En dan te zeggen dat we dachten dat 18° het warmste was dat we zouden voelen...
Hierna wandelden we naar el Torro del Oro. We wandelden de kade af tot aan de toren om daar tot de ontdekking te komen dat deze op de dijk gelegen is. Omdat we zo sportief zijn, besloten we niet helemaal terug te lopen, maar via de muur de dijk op te klimmen. Toen ons dat gelukt was en we voor de deur van de toren stonden, zagen we dat er 10m verder een trap begon... De toren op zich was niet zo spectaculair, omdat we eigenlijk niet zoveel zagen, en omdat het museum dicht was voor onderhoud, was er dus uiteindelijk niet zo veel te zien. 
Na even een broodje te hebben gegeten, maakten we nog een wandeling naar de universiteit, die in de oude tabaksfabriek gelegen is. In deze fabriek liet Bizet zijn Carmen werken in zijn gelijknamige opera. De universiteit was mooi, iets wat je niet zou verwachten van een oude tabaksfabriek, maar het had een aantal luchtige patio's die spartaans versierd waren.
Daarna trokken we verder naar het Plaza de Espagna, het gebouw dat oorspronkelijk voor de universiteit bestemd was, maar te klein bleek. Dit was echt prachtig, het leek net uit een sprookje te komen. Het had een halfrond plein dat door een slotgracht van het gebouw gescheiden werd. Het gebouw zelf was rood en had grote balkons op de eerste verdieping. Op het gelijkvloers was de buitenkrans met mozaïek versierd en bracht hulde aan de verschillende gebeurtenissen waarvoor steden over heel Spanje bekend waren. We besloten impulsief een bootje te huren om op de slotgracht te gaan roeien, vanwege het warme weer. Papa begon, en we gingen aan een enorme snelheid vooruit. Na een tijdje wilden Niels en ik het ook wel eens proberen, maar dit lukte niet zo goed van de eerste keer. Mijn slagen waren telkens te diep, waardoor de boot draaide en ik mijn roeispaan even stil moest houden zodat Niels de boot weer recht kon draaien. Even later was ik het beu en nam papa mijn plaats in. Slecht idee. Om een lang verhaal kort te maken, we hebben twee toertjes gedraaid voordat Niels ook maar zijn roeispaan in het water kreeg en toen papa te hard aan zijn roeispaan trok, schoot deze uit het handvat en uit de boot en viel papa naar achteren. De roeispaan dreef al 3 meter verder in het water voordat we doorhadden dat hij weg was. Ik en Niels vonden het hilarisch, mama was er net iets minder mee opgezet. Uiteindelijk kon papa de roeispaan recuperen door op Venitiaanse stijl met Niels zijn roeispaan te roeien en keerden we zonder verdere incidenten terug. 
Omdat ons ticket van de kathedraal ook voor de El Salvadorkerk gold, gingen we daar ook nog snel naar toe. Eigenlijk was het juist sluitingstijd toen we aankwamen, maar de wachter liet ons toch nog snel binnen. De kerk was heel mooi versierd, en er stond ook nog een prachtig Christusbeeld dat in de Semana Santa door de stad wordt rondgereden. De kar zelf stond er ook en leek uit massief zilver gemaakt, al was dat natuurlijk niet zo. Toen mama en ik uiteindelijk naar buiten gingen, bleek de poort rond de kerk gesloten. De wachter kwam ook buiten en vertelde ons dat we over het hek zouden moeten klimmen, want hij had de sleutel niet voor het slot. Toen hij ostentatief aan het slot kwam, bleek dat dit helemaal nog niet gesloten was en liet hij ons lachend naar buiten gaan. Altijd leuk om een mens te zien die plezier heeft in zijn job.
Daarna gingen mama en ik nog snel even naar de Cortes Inglès om het kleedje te gaan kopen dat ik gisteren gepast had, met het geld dat ik voor Pasen van meme had gekregen. Ik paste ook nog enkele kleedjes voor het eindejaarsbal, maar vond er helaas geen.
Na nog even in het zwembad geplonst te hebben, gingen we voor een avondmaaltijd in een restaurant een straat van ons hotel. We waren de eersten die er zaten, maar het was heel lekker. Daarna keerden we vrolijk terug naar ons hotel om ons klaar te maken voor onze laatste nacht in Sevilla.

Eline