USA 2017 - 13 juli: van Wall naar Rapid City

Vandaag was het weer tijd om van hotel te veranderen. Na het ontbijt halen we eerst een broodje bij Subway tegen 's middags, en vervolgens zetten we koers naar Rapid City, met onderweg een paar tussenstoppen natuurlijk. Onze eerste tussenstop is Minuteman, een museum waar we meer te weten komen over Minutemanraketten en het nucleaire programma van de VS. We zien wat de protocols zijn voor het afvuren van een nucleaire raket (geen enkele persoon kan helemaal alleen beslissen om er een af te vuren, zelfs de president niet) en we zien hoe het er tijdens de Koude Oorlog aan toeging in de installaties. Er waren altijd twee mensen aanwezig bij de raketten, die in shiften van 24u elkaar afwisselden en ervoor moesten zorgen dat de raketten op elk moment klaar waren om afgevuurd te worden. Het wordt ook duidelijk dat we heel vaak op een haar na een nucleaire oorlog hebben vermeden, doordat satellieten fouten maakten en signalen doorgaven dat er een nucleaire raket was gelanceerd, terwijl dat niet zo was etc. Na het museum brengen we ook nog een bezoek aan wat vroeger een echte installatie was geweest, maar doordat je alleen maar door een koepel naar beneden kan kijken, zien we daar niet zoveel van. Na Minuteman stoppen we nog even weer in Wall Drug, het pittoresk shoppingcenter van Wall, waar we wat souvenirs kopen en mama en papa een foto nemen op een 'Jackalope', een kruising tussen een konijn, een prairie dog en een antilope. 
Hierna vertrekken we naar Mammoth Site, een plaats waar meer dan zestig mammoetenskeletten zijn gevonden. Onderweg zien we echt superveel Corvettes, soms zelfs heel oude die op een trailer achter een auto staan, maar vaak ook gloednieuwe. Het blijkt dat het vandaag de 46e verjaardag van de Corvette is, en dat er meer dan 400 auto's zullen samenkomen om dat te vieren. Wij smullen alvast van het zicht! Nog iets wat we vaak op de weg zien, niet alleen vandaag, zijn heel erg grote caravans. Sommigen worden door pick-ups getrokken, maar af en toe is het zelfs omgekeerd en trekt de caravan, die dan de afmetingen van een grote bus heeft, zelf een auto! We kunnen het ons niet echt voorstellen in België... We zien ook veel grappige nummerplaten, zoals "ugrowup" (Word zelf volwassen), "jst4fun" (gewoon voor het plezier) en 99probs (Naar het bekende liedje van Jay-Z). Nog langs de weg zien we weer prairiedogtowns, en hoe schattig ze ook zijn, de boeren hebben hen echt niet graag in hun veld. Hun gangen laten namelijk de koeien struikelen, iets wat de boeren echt niet kunnen gebruiken. 

We nemen dezelfde weg als gisterenavond, alleen nu in omgekeerde richting, en het verschil in weer zou niet groter kunnen zijn: stralend blauwe lucht, in plaats van donderwolken, regen en bliksem. We rijden door groene heuvels en komen eindelijk na twee uur aan bij de Mammoth Site. Als we binnenkomen, krijgen we te horen dat we vanaf nu bij groep zes horen en dat we een film van tien minuten te zien gaan krijgen, waarna een gids ons een uitleg van een halfuur zal geven. We prijzen ons al gelukkig dat we ons zo goed hebben ingewreven, tot we te horen krijgen dat alles binnen te doen is... Tja, dan plakken we dus voor niets. 
De film en de rondleiding zijn heel erg interessant en er wordt ons verteld dat dit de enige plaats in Noord-Amerika is waar de beenderen tentoongesteld worden op de plaats in de aarde waar ze gevonden zijn. Het blijkt dat er hier zo veel mammoeten zijn gevonden, omdat deze plaats vroeger een 'sink hole' was, een plek waar er een diepe put was met warm water in en waar veel dieren kwamen drinken. De wanden van de put gingen echter stijl naar beneden en waren heel erg glad, waardoor grote dieren, eens ze er waren ingevallen, er niet meer konden uitklimmen. De put zelf is zo klein dat ze er een hele hangar hebben kunnen overbouwen, waardoor alles dus binnen te doen is. Het blijkt dat er in de put twee soorten mammoeten zijn gevonden: 58 Columbiaanse en 3 wolharige. De leeftijd van de dieren kunnen de wetenschappers bepalen aan de hand van hun tanden, en dat kan zelfs tot op 2 jaar exact, wat echt wonderbaarlijk is als je bedenkt dat die dieren al meer dan tienduizenden jaren zijn uitgestorven! Aan hun bekken kan je zien of het een mannetje of een vrouwtje is, en blijkbaar hebben ze alleen nog maar mannetjes gevonden in de put. Omdat ze bijna geen complete skeletten hebben gevonden, is het totaal niet zeker dat er ook effectief geen vrouwtjes in liggen, maar momenteel ziet het er wel zo naar uit. Mannetjes liepen vaak alleen rond, terwijl vrouwen en hun kalfjes kuddes vormden, dus de momenteel aanvaarde theorie luidt dat het pad van de mannetjes langs de put liep en dat de vrouwtjes gewoon ergens anders passeerden en dus niet in het gat terecht kwamen. 
De beenderen van de dieren trouwens allemaal met de hand blootgelegd, er worden geen elektrische gereedschappen gebruikt omdat de beenderen zo broos zijn dat ze anders uit elkaar zouden kunnen vallen door de vibraties. De enige uitzondering hierop is de kraan die gebruikt wordt om beenderen uit de put te halen, want omdat de beenderen dus tentoongesteld worden op de plaats waar ze gevonden zijn, betekent dit dat de put opgebouwd is uit veel verschillende niveaus. Je zou er dus nooit heelhuids kunnen uitgeraken met een schedel in je handen zonder op iets te trappen of weer naar beneden te vallen. De gids vertelt ook dat er in deze beenderen geen dna zit, dus we zitten nog ver van het klonen van mammoeten... De site zelf is ontdekt toen een bouwpromotor het stuk grond kocht om erop te bouwen en de heuvel, die na zich al die jaren over de sink hole had gevormd, met de grond gelijk wou maken. Toen hij de beenderen ontdekte, legde hij direct alle werken stil en verkocht hij de site aan archeologen, zonder daarbij winst te maken. Die archeologen drilden drie gaten om te zien tot op welke diepte er beenderen te vinden waren, en die gaten zijn vandaag de dag nog te zien. Meer zelfs, ze hebben vandaag de dag nog maar een derde van de diepte van de put blootgelegd! De archeologen hebben ook de gewoonte om de skeletten grappige namen te geven. Zo heette één van de beesten 'Marie-Antoinette' omdat ze geen schedel vonden, wat later naar 'Murry Antoinette' werd veranderd toen het een mannetje bleek te zijn. Franse namen waren kennelijk een trend, want er ligt ook een Napoleon Bonaparte. 
Na de rondleiding konden we ook nog zelf een museum bezoeken, waar we onder meer leren dat mammoeten soms naar andere eilanden zwommen, waar ze evolueerden naar kleinere soorten om zo beter te kunnen overleven. Ook wisselen mammoeten (en olifanten) zes keer in hun leven van tanden, en sterven ze gemiddeld op zeventigjarige leeftijd als hun laatste tanden versleten zijn en ze dus geen eten meer binnenkrijgen. Ze moesten trouwens echt veel eten: elke dag verorberde een mammoet meer dan 300 kilo voedsel! Vergelijk dat eens met de huidige olifant, die 'maar' 100 kilo eet... 
Nadat we, overdonderd door informatie, nog een ijsje gegeten hebben, vertrekken we naar onze eindbestemming voor vandaag: Rapid City. Als we onze bagage in onze hotelkamer hebben afgezet, vragen we aan de balie waar we best kunnen eten. We krijgen een paar kortingsbonnetje voor voorgerechten en zetten dan koers richting centrum. Gelukkig hadden we aan de balie gevraagd of het ver was, en aangezien ze hadden gezegd van niet, gaan we te voet. Dat blijkt een heel goed idee te zijn, want kennelijk is er in de zomer elke week een concert op het stadsplein, waarvoor de omliggende straten worden afgesloten en er helemaal geen parking is. We banen ons een weg door de massa en kiezen ervoor te gaan eten op het dakterras van een restaurant dat we eerder al gezien hadden. Het is weer Mexicaans, maar deze keer is het écht Mexicaans, en we genieten van onze zalm en een combo van het huis. Na het eten snuiven we nog even de sfeer op, waarna we terugkeren naar het hotel en voldaan in ons bedje kruipen. Nadat deze blog geschreven is natuurlijk...