IJsland 2018 - 2 september: Reykjavik en Blue Lagoon

Na een nachtje in een kleiner bed dan gewoonlijk en met een dekbed van nog geen 1,4 meter breed voor 2 personen (en neen, we konden er geen bij krijgen want er waren geen kamermeisjes meer) zijn we tamelijk vroeg wakker. Doordat de klok 2 uur achteruit gedraaid is, hebben we toch een behoorlijke nachtrust gehad. Onze kinderen, elk in een eenpersoonsbed (en elk met een even groot dekbed als dat van ons) lagen nog mooi te slapen toen we hen wekten. Vandaag staat een dagje Reykjavik op het programma. We vonden parking vlak bij de Hallgrimskirkja, een heel speciale betonnen kerk met een spitse toren van 74,5 meter hoog die tot 220 km ver te zien is. We waren er een kwartier voor er een mis zou plaatsvinden en er kwamen allemaal dames in traditionele kledij binnen. We weten nog steeds niet of ze dit iedere week doen of dat er iets speciaals plaatsvond. In de kerk was het verrassend licht. Er waren bijna geen versieringen maar het had wel een mooi orgel met meer dan 5000 pijpen.
We zijn dan richting het water gegaan waar je mooi kunt wandelen en de ¨sun voyager¨ een stylistisch kunstwerk van een boot kunt zien. We hadden geluk met het weer. Afwisselend zon en wolken en af en toe een buitje maar we hadden geluk. We hebben maar 1 keer last gehad van de regen, de andere keren zaten we binnen. We hebben het fallusmuseum bezocht. Penissen overal, op sterk water. Vooral van dieren. Grote van walvissen en olifanten tot kleintjes, zoals van mannen en huisdieren. Eerlijk gezegd moet ik toegeven dat ik er iets meer van had verwacht. Het is in een gewoon huis en het is de privé collectie van iemand. Als er heren zijn die dit lezen en zich geroepen voelen, je kan een document ondertekenen dat je je apparaat na je dood doneert aan het museum. Dus je kan er nog iemand mee gelukkig maken na je dood. Nadien zijn we op zoek gegaan naar een restaurant. We weten al uit ervaring dat we moeten zorgen dat we op tijd aan eten geraken (lees: vóór Niels honger krijgt). Na de middag hebben we het "settlement museum" bezocht waar we uitleg kregen over hoe ze vroeger turfwoningen bouwden en hoe de Vikingen in Ijsland geraakten. Het was een heel interactief museum, dat was tof. We hebben nadien nog wat rondgewandeld en ons bezoek aan Reykjavik beëindigd met een bezoek aan de toren van de Hallgrimskirkja. Vandaar hadden we een kleurrijk zicht over Reykjavik met zijn vele gekleurde daken. Het is de kleinste hoofdstad die we ooit bezochten, maar wel gezellig.
Tegen 19u werden we verwacht in de Blue Lagoon. Stefaan wou nog een SIM kaart kopen in een shoppingcenter in de buurt, dus moesten we op tijd weg uit de stad. We hebben dan ook maar direct nog wat gegeten in de Pizza Hut in het shoppingcenter. Zo waren we een kwartiertje te laat in de Blue Lagoon. Toen we binnenkwamen moesten we zo tussen touwen  wandelen zoals bij het aanschuiven in een pretpark . Maar er was niet veel volk dus konden we direct door tot aan de kassa. Is het nu doordat we gewoon konden doorwandelen of doordat de vloer te glad was, maar bij het maken van de bocht van 180° lag Niels opeens op de grond. Gewoon compleet onderuit gegleden, recht op zijn linkerelleboog. Aan de kassa vroeg een jonge kassierster aan hem of het wel ging met hem. Ze hebben hem dan meegenomen om er ijs op te leggen. Tja, tegen een knappe jonge "verpleegster" kan je niet neen zeggen hé. En eigenlijk was ijs erop leggen het beste wat ze konden doen. Maar zijn avond was eigenlijk wel al naar de knoppen en ook wij hebben toch net iets minder genoten dan wanneer hij niet gevallen zou zijn. De Blue Lagoon is wel iets speciaals. Je kunt het omschrijven als een heel grote warme openlucht zwemvijver met lavavelden ernaast. Het water is 38° en is eigenlijk een restproduct van de geothermische centrale ernaast. Er zit 9 miljoen liter water in. Er kan gigantisch veel volk in en ik denk dat ze meer verdienen met de inkomsten van het zwembad dan met hun centrale. Alles is wel supergoed georganiseerd. Mannen naar de ene kant om zich om te kleden, vrouwen naar de andere kant. Je krijgt een armband waarmee je een locker kan openen en sluiten en eventueel drankjes mee kunt bestellen die je nadien kan afrekenen. In de inkomprijs is 1 drankje inbegrepen dat je ophaalt aan een bar in het zwembad,  en je kunt aan de andere kant ook een gratis moddermasker krijgen. Wel een gek zicht als je bedenkt dat ik meer mannen dan vrouwen ermee op hun gezicht zag lopen. Vooral mannen met baarden. Heel grappig. Of een vrouw met een zwarte hoofddoek en boerkini en dan met een wit gezicht. Door de warmte van het water en de buitentemperatuur die nog geen 10° zal geweest zijn, hangt er eigenlijk constant een laagje mist erop. Zo merk je eigenlijk niet zo goed hoeveel volk er eigenlijk aanwezig is. Het is wel raar als je de redders ziet. Die lopen volledig gekleed in het zwart, met een fluo vastje met "lifeguard" op. Op een andere plaats zou je gedacht hebben dat het de bodyguards waren in plaats van redders.In het water is het heel warm, erbuiten is het natuurlijk veel frisser. Vandaar hun warme kleren. Ik vraag me af wat ze zouden doen als ze iemand moeten redden.Eerst al hun kleren uitdoen of er met alles aan in het water springen. Het water is nergens meer dan een meter diep, dus het wordt al moeilijk om te verdrinken. Door de nevel op het water zou je kunnen zorgen dat je heel  de avond niet gevonden wordt door anderen, want je kunt nooit tot de andere zijde van de lagoon kijken. De zon was net aan het ondergaan en er viel een klein beetje regen waardoor we nog een prachtige regenboog zagen ook. Het had een feëriek effect. Niels is er wel maar drie kwartier in gebleven. Naast zijn elleboog kreeg hij ook hoofdpijn. Hij is eruit gegaan en terug ijs gaan vragen om op zijn elleboog te leggen. Wij zijn er na anderhalf uur ook uit gegaan. Als je niet met zijn vieren kan genieten is het maar half zo leuk meer. Het was wel een toffe en speciale ervaring.
Terug in het hotel geraakten we niet meer met onze kaarten in de kamer. Ze hadden ze maar voor 1 dag geprogrammeerd. Binnen zagen we dat ze alle gebruikte handdoeken mooi hadden verwijderd, echter zonder nieuwe te leggen en voor de zekerheid hadden ze ons washandje van thuis ook maar meegenomen. Het noemt het Base hotel, dus het personeel is ook erg "basis". 
De naam komt eigenlijk van het feit dat hier vroeger een grote basis van de Amerikanen is geweest. Toen zij weggingen verloren 900 Ijslanders hun job. Je kunt je indenken hoe groot die basis is geweest. 
We zijn maar snel in ons smalle bedje met onze smal dekbed gekropen. Wonder boven wonder, waarschijnlijk door het relaxerende effect van die baden, zijn we heel snel in slaap gevallen.

Op dit moment is Eline bezig met het relaas van vandaag, maar om jullie toch ook iets te vertellen over onze eerste dag heeft ze mij gevraagd om dit te schrijven. Vanaf nu komt dus de vast blogster aan het woord, Eline.
Ann